Mijn persoonlijke verhaal

De eerste helft van mijn leven.

’een kwetsbaar verhaal’

Mijn innerlijke reis en wakker worden uit een levensstijl die niet dienend was, begon eind 2008 toen ik op een zware burn-out afstevende en in 2009 compleet uitgeput was. Mijn levensstijl was voornamelijk Yang: ik ging hard, wilde snel en het leven volledig ervaren. Ik was krachtig, maar ik was compleet uit balans. Mijn lichaam verlangde naar verbinding, zachtheid en kwetsbaar durven zijn. Wat was dat eng en dat kan ik nog steeds soms ervaren. Ik had behoefte aan een meer 'Yin-levensstijl'. Na verhelderende gesprekken met een psycholoog, haptonoom, het ondergaan van somatische fysiotherapie en een mindfulness-training wist ik wat ik moest doen en dacht dat ik ‘er weer was’. Er kwam een mooie baan op mijn pad en was weer terug op het ‘juiste’ spoor. Als ik nu terugkijk, streefde ik naar het perfecte plaatje; een succesvolle carrière, een gezin, mooi huis en een gezellig en sociaal leven.

"Ondanks dat het er van de buitenkant mooi uitzag, voelde ik me leeg en neerslachtig."

In mijn laatste baan bij floreerde ik nog even, voelde me weer nuttig en gezien om mijn kwaliteiten, maar in 2013 stevende ik opnieuw af op een uitputtingsslag. Hoewel yoga en meditatie me lange tijd hielpen, besefte ik nu dat er diepgaande veranderingen in mijn leven nodig waren. Mijn lichaam was uitgeput en ziek. Hoewel ik deze keer de symptomen eerder herkende, was ik toch ook verbaasd. Wat ik toen nog niet wist, is dat er een diepere laag zich aandiende. Tijdens een nieuwe mindfulness-training kwamen depressieve gevoelens en neerslachtigheid naar boven die ik lange tijd had weggestopt, gedempt met eten en met druk bezig zijn. Eindelijk kregen deze emoties en gevoelens de ruimte om gezien en gevoeld te worden, hoe pijnlijk ook. Ondanks dat mijn leven er perfect uit leek te zien aan de buitenkant; een liefdevolle relatie, een mooi huis in Amsterdam, lieve vrienden, een goede baan met een ‘fancy naam’, voelde het leeg. Deze leegte , weet ik nu, was het missen van de verbinding met mijzelf. Mijn identificatie met mijn buitenwereld, liet mij leegte voelen in mijn binnenwereld.

Naast intensieve psychotherapie en medicatie vond ik een veilige plek waar mijn leven langzaam weer kleur kreeg. Begin 2014 begon ik mijn re-integratie en herstel bij De Nieuwe Yogaschool en werkte als Karma Yogi. Yoga had mij al jaren enorm geïnspireerd en was altijd erg ondersteunend in mijn drukke bestaan. Het starten van de de Vinyasa Teacher Training in 2014 was dan ook in eerste instantie een pure verdieping voor mijzelf, daarna volgde ik vrij snel de Yin Teacher Training, ook omdat ik voelde dat ik mijn Yin energie nooit voldoende ruimte had gegeven. Het voelde als thuiskomen, als iets dat mijn hele wezen al die tijd naar had verlangd. Ik voltooide verdiepingsstudies zoals Restorative Yoga, Yoga Therapie, Yin & Meridianen en Yoga Nidra.

Ik verslond de kennis en genoot intens van al die wijsheid die resoneerde met mijn innerlijke zelf. Daarnaast werkte ik als coördinator van de Teacher Training en mocht ik als mentor de studenten uit de 200u Teacher Trainingen begeleiden, wat ik ontzettend leuk vond. Ik werkte al snel zeven dagen per week, wat niet als werk voelde. Het werd een letterlijke leerschool voor mij en kon deze plek gebruiken om het anders te gaan doen. Een proces met vallen en opstaan, want niets is zo lastig als hardnekkige’ patronen doorbreken, zo ervoer ik. Deze keer zag ik het aankomen, ik nam gas terug en verminderde mijn dagen achter de computer voor de Teacher Training. Ik begon mij weer te focussen op wat ik echt leuk vond; yogalessen, retreats en het mentorschap. Ik voelde de energie weer stromen. Ik werkte sindsdien volledig als ZZP'er, voornamelijk als yogadocent en begeleiden van groepen op retreats in binnen- en buitenland op verschillende locaties.

Tegelijkertijd, in mijn privéleven begon de kinderwens een grotere rol te spelen met mijn toenmalige partner. Dit bleek echter niet zo gemakkelijk te gaan. Een nieuwe fase brak aan.

‘Ik voelde mijn grens niet meer - het verlangen was groter’

Met mijn toenmalige partner onderging ik fertiliteitsbehandelingen en onderzoeken in Nederland, België en Duitsland gedurende vier jaar. Ik raakte twee keer zwanger en had twee miskramen. De hormonen en medicatie zorgden ervoor dat ik niet meer echt kon voelen, mijzelf niet meer (her)kende. Eiceldonatie was de volgende fase, maar ik voelde mij steeds verder verwijderd van mijzelf. ‘Waarom wilde ik dit ook alweer?’ Ik was behoorlijk over persoonlijke grenzen gegaan in dit traject, wat een paar jaar later als traumatische gebeurtenissen in mijn lijf naar de oppervlakte kwam. Een ontzettend verdrietige tijd dat uiteindelijk leidde tot een pijnlijke breuk van een liefdevolle relatie van meer dan tien jaar.

Deze gebeurtenissen veranderden de koers van mijn leven. In het begin voelde alles grijs en te pijnlijk om te voelen. Het diepe gevoel van eenzaamheid uit mijn kindertijd kwam weer naar boven. Ik voelde geen verbinding met de wereld om me heen, maar vooral niet met mezelf. Oude patronen wat ik kende met betrekking tot eten kwamen terug, het dempen van gevoel, om het soms vervolgens weer uit te spugen. Dit was iets ouds wat ik vanaf mijn twaalfde ontwikkelde, door middel van deze eetstoornis hoefde ik emoties en gevoelens niet te ervaren.

In de jaren die volgden voedde ik mij met meer Yin-energie: het hervinden en verbinden met mijn vrouwelijkheid. Ik deed dit in ‘womb-journeys’, één-op-één retreats, vrouwen-circels, plant-medicijn ceremonies en energetische sessies. Daarnaast had ik liefdevolle gesprekken met vriendinnen en collega's. De relatie met mijn ouders verdiepte op een prachtige manier, we hadden hele open en verhelderende gesprekken. Ik zocht naar innerlijke rust, (h)erkenning en vooral acceptatie. Terugkijkend, voelde het destijds vaak als een struggle om mijn weg te vinden. Uiteindelijk leerde ik de meest waardevolle lessen in deze weg van heling naar mijzelf wie ik ten diepste ben. Hoewel mijn leven er aan de buitenkant voor anderen heerlijk uitzag, met vrijheid, reizen en leuke mensen om me heen, had ik ook behoefte aan rust, natuur en tijd met mezelf. Na retreats met veel verschillende groepen en mensen was het vaak heel dubbel. Het was even wennen om weer alleen te zijn, maar er was een nog grotere behoefte aan verstilling en weer meer de verbinding met mijzelf te voelen.

‘Familielijnen, de vrouwenlijn en innerlijk kind werk’

Alleen zijn en eenzaamheid, heb ik ervaren als verschillende concepten. Echter, soms kon ik geen duidelijk onderscheid meer maken tussen deze begrippen. Ik kon genieten van het alleen zijn, maar ik kon me soms met vlagen ook diep eenzaam voelen, tot in mijn tenen en diep in mijn onderbuik voelbaar. Goedbedoelde adviezen over daten en relaties, voelde op dat moment niet passend voor mij, omdat ik voelde dat het als een opvulling van de innerlijke leegte zou zijn.

“Voel de gevoelens”

Hoe ondragelijk soms ook, ik ging er in en doorheen. Die intense leegte, in mijn onderbuik en dan huilde ik tranen met tuiten. Als een klein meisje dat het even niet meer weet waar ze het zoeken moest. Het voelde de laatste jaren soms niet eens van mij, waar kwam dit vandaan?

“de enige weg eruit is er dwars doorheen”

In 2022 gaf een van de familieopstellingen die ik deed veel inzicht, hierin werd mijn vrouwenlijn opgesteld en het diepe gevoel van eenzaamheid. Het werd pijnlijk zichtbaar hoe de vrouwen voor mij, mijn oma en overgroot oma, zich voelden en wat zij meegemaakt hebben. Deze inzichten, samen met de eerder verkregen informatie van mijn moeder, zorgden ervoor dat de puzzelstukjes op hun plaats vielen. De maanden daarna ervoer ik verzachting in die scherpe randjes, waarvan wat ik dacht bij het leven te horen. Ik vind het elke keer weer zo bijzonder wat er tijdens systemisch werk gebeurt. De personen die voor mij als representant werden opgesteld als mijn oma en overgroot oma, voelden letterlijk dit diepe gevoel van eenzaamheid en verdriet door wat zij vroeger hebben meegemaakt maar niet konden (door)voelen en verwerken. Ik voel me nu lichter en er kwam beweging in een onderstroom wat voelbaar is, na een periode van soms intense onverklaarbare vermoeidheid en leegte. Er is beweging ontstaan in mijn vrouwelijke familielijn door de niet gevoelde en verwerkte gevoelens ruimte te geven. Dit heeft tevens voor meerdere waardevolle gesprekken en contactmomenten gezorgd met mijn moeder en tante.

Als ik terugkijk, besef ik dat al deze ervaringen nodig waren om te zijn wie ik nu ben. Ik kan er met dankbaarheid op terugkijken. Hoewel het niet altijd even prettig was en vaak ook pijnlijk, is het mijn persoonlijke pad. Ik geloof dat het verkrijgen van inzicht en het doorbreken van patronen niet alleen voor mijzelf belangrijk is, maar ook voor mijn familiesysteem en het collectieve systeem. Een tweede en tevens ook mijn meest intense opstelling tot nu toe later dat jaar, bracht meer inzicht op een diepere laag, wat een prachtig gevolg was van de vorige. Ik blijf het magisch vinden, dit leven.

“Make room for life in your life.”

Dit alles is geschreven in 2022. Mijn ‘journey’ was hier zeker niet ‘klaar’. Ik voel dat innerlijk werk nooit echt helemaal klaar is. Ons hele leven blijven we ons door ontwikkelen en evolueren. Dat maakt het leven voor mij ontzettend interessant en rijk.

“moederschap in vele vormen”

Dat ik uiteindelijk geen moeder ben geworden, en in die zin mijn leven anders is gelopen, kan ik inmiddels oprecht zeggen dat ik er echt vrede mee heb. Natuurlijk leek het mij heel mooi en bijzonder om te ervaren hoe een nieuw leven in mij zou groeien en een gezin te vormen. Terugkijkend heeft deze wending mij zoveel andere mooie ervaringen en bijzondere ontmoetingen gegeven, die ik niet gemist zou willen hebben. Moederschap en moederlijke energie komt in vele vormen heb ik inmiddels mogen ervaren, wauw… er is zoveel te ontvangen, te geven en te delen.

“het leven zelf is mijn grootste leermeester”

Ik geloof in het ervaren van het leven zelf en mijn innerlijke autoriteit te volgen. Dit vraagt om ook je schaduw te kennen en hier je licht op te schijnen, hoe onprettig dit ook kan voelen. Dat je je juist daardoor vrijer kan voelen, de ruimte om te zijn wie je in essentie bent.

“dankbaarheid en een gemis”

In de afgelopen 2 jaar is er enorm veel gebeurt waarin ik naast dankbaarheid, ook een enorm gemis en verdriet ervaar. Mijn moeder werd ongeneeslijk ziek en overleed een jaar na de diagnose kanker.
De liefde vond en ontstond, inmiddels alweer 1,5 jaar met mijn vriend, een verrijkende en verdiepende relatie waarvan we genieten, in leren en ontdekken. Zijn 2 lieve jongens kreeg ik er als een enorm cadeau bij. Over moederenergie gesproken…

“het experiment dat Human Design heet”

Inmiddels heb ik 2024 een ontzettend leerzaam Human Design traject bij Sarah Leers gevolgd en afgerond. Ik kan enorm genieten en opladen door hiermee bezig te zijn en te experimenten met mijn eigen design. Wat een inzichten en shifts heb ik mogen ervaren. Met plezier geef ik Human Design Readings, vaak in combinatie met lichaamswerk, zoals de adem. Het is zo mooi om te zien hoe mensen met deze ogenschijnlijke kleine aha momenten grote inzichten en stappen maken richting hun pad van bestemming.

Zoals Sarah Leers dat zo mooi in haar boek beschrijft:

‘dit is waarvoor je geboren bent’

“Je hoeft niets te worden, je bent al iets. Om uit te vinden wat dat is, daarvoor ben je op de wereld”.
Ieder mens is uniek en heeft een specifieke missie gekozen. als we onszelf toestaan om die missie te leven, dan valt alles op zijn plek’.