Mijn persoonlijke verhaal

Mijn eerste “wake-up call”

Riki, een korte en krachtige naam, net als ik vaak ben gezien – klein en krachtig. Mijn innerlijke reis en ontwaken uit een levensstijl die niet dienend was, begon in 2009 toen ik een zware burn-out kreeg en compleet uitgeput was. Het was tijd voor een flinke omslag. Mijn levensstijl was voornamelijk Yang: ik ging hard en wilde snel en het leven volledig ervaren. Ik was krachtig, maar ik was compleet uit balans. Mijn lichaam verlangde naar verbinding, zachtheid en kwetsbaar durven zijn. Wat was dat eng en dat is het nog steeds. Ik had behoefte aan een meer 'Yin-levensstijl'. Na verhelderende gesprekken met een psycholoog, haptonoom, het ondergaan van somatische fysiotherapie en een mindfulness-training wist ik wat ik moest doen en dacht dat ik ‘er weer was’. Er kwam een mooie baan op mijn pad en was weer terug op het juiste spoor. Als ik nu terugkijk, streefde ik naar het perfecte plaatje; een succesvolle carrière, een gezin, mooi huis en een gezellig en sociaal leven.

"Ondanks dat het er van de buitenkant mooi uitzag, voelde ik me leeg en neerslachtig."

In mijn laatste baan bij FloraHolland “floreerde” ik nog even, voelde me weer nuttig en gezien om mijn kwaliteiten, maar in 2013 stevende ik opnieuw af op een uitputtingsslag. Hoewel yoga en meditatie me lange tijd hielpen, besefte ik nu dat er diepgaande veranderingen in mijn leven nodig waren. Mijn lichaam was uitgeput en ziek. Hoewel ik deze keer de symptomen eerder herkende, was ik toch ook verbaasd. Wat ik toen nog niet wist, is dat er een diepere laag zich aandiende. Tijdens een volgende mindfulness-training kwamen depressieve gevoelens en neerslachtigheid naar boven die ik lange tijd had weggestopt, gedempt met eten en met druk bezig zijn. Eindelijk kregen deze emoties en gevoelens de ruimte om gezien en gevoeld te worden, hoe pijnlijk ook. Ondanks dat mijn leven er perfect leek uit te zien aan de buitenkant; een liefdevolle relatie, een mooi huis in Amsterdam, lieve vrienden, een goede baan met een ‘fancy naam’ waaruit ik mijn identiteit verleende, voelde het leeg. Deze leegte , weet ik nu, was het missen van de verbinding met mijzelf.

Naast intensieve psychotherapie en medicatie vond ik een veilige plek waar mijn leven langzaam weer kleur kreeg. Begin 2014 begon ik mijn re-integratie en herstel bij De Nieuwe Yogaschool en werkte als Karma Yogi. Yoga had mij al jaren enorm geïnspireerd en was altijd erg ondersteunend in mijn drukke bestaan. Het starten van de de Vinyasa Teacher Training in 2014 was dan ook in eerste instantie een pure verdieping voor mijzelf, daarna volgde ik de Yin Teacher Training, ook omdat ik voelde dat ik mijn Yin energie nooit voldoende ruimte had gegeven. Het voelde als thuiskomen, als iets dat mijn hele wezen al die tijd naar had verlangd. Ik voltooide verdiepingsstudies zoals Restorative Yoga, Yoga Therapie, Yin & Meridianen en Yoga Nidra. Ik verslond de kennis en genoot intens van al die wijsheid die resoneerde met mijn innerlijke zelf. Daarnaast werkte ik op het secretariaat van de Teacher Training en mocht ik als mentor de studenten uit de 200u Teacher Trainingen begeleiden, wat ik ontzettend leuk vond. Ik werkte al snel zeven dagen per week, wat niet als werk voelde. Het werd een letterlijke leerschool voor mij en kon deze plek gebruiken om het anders te gaan doen. Een proces met vallen en opstaan, want niets is zo lastig als hardnekkige’ patronen doorbreken, zo ervoer ik. Deze keer zag ik het aankomen, ik nam gas terug en verminderde mijn dagen achter de computer voor de Teacher Training. Ik begon mij weer te focussen op wat ik echt leuk vond; yogalessen, retreats en het mentorschap. Ik voelde de energie weer stromen. Ik werk sindsdien volledig als ZZP'er, voornamelijk als yogadocent, op verschillende locaties in binnen- en buitenland.

Tegelijkertijd, in mijn privéleven begon de kinderwens een grotere rol te spelen met mijn toenmalige partner. Dit bleek echter niet zo gemakkelijk te gaan. Een nieuwe fase brak aan.

Hoe ver wilde ik nog gaan?

Met mijn toenmalige partner onderging ik fertiliteitsbehandelingen en onderzoeken in Nederland, België en Duitsland gedurende vier jaar. Ik raakte twee keer zwanger en had twee miskramen. De hormonen en medicatie zorgden ervoor dat ik mezelf niet meer echt kon voelen en daardoor niet meer (her)kende. Eiceldonatie was de volgende fase, maar ik voelde me steeds verder verwijderd van mijzelf. ‘Waarom wilde ik dit ook alweer?’ Ik was behoorlijk over persoonlijke grenzen gegaan in dit traject, wat een paar jaar later als traumatische gebeurtenissen in mijn lijf naar de oppervlakte kwam. Een ontzettend verdrietige tijd dat uiteindelijk leidde tot een pijnlijke breuk van een liefdevolle relatie van meer dan tien jaar.

Deze gebeurtenissen veranderden de koers van mijn leven. In het begin voelde alles grijs en te pijnlijk om te voelen. Het diepe gevoel van eenzaamheid uit mijn kindertijd kwam weer naar boven. Ik voelde geen verbinding met de wereld om me heen, maar vooral niet met mezelf. Oude patronen wat ik kende met betrekking tot eten kwamen terug, het dempen van gevoel, om het soms vervolgens weer uit te spugen. Dit was iets ouds wat ik vanaf mijn twaalfde ontwikkelde, door middel van de eetstoornis 'Boulimia' hoefde ik emoties en gevoelens niet te ervaren.

In de jaren die volgden voedde ik mij met meer Yin-energie: het hervinden en verbinden met mijn vrouwelijkheid. Ik deed dit in ‘womb-journeys’, één-op-één retreats, vrouwen-circels, plant-medicijn ceremonies en energetische sessies. Daarnaast had ik liefdevolle gesprekken met vriendinnen en collega's. De relatie met mijn ouders verdiepte in de gesprekken die we samen hadden. Ik zocht naar innerlijke rust, (h)erkenning en vooral acceptatie. Terugkijkend, voelde het vaak als hard werken om mijn weg te vinden en voelde ik me soms uitgeput. De weg van heling en de weg terug naar mijzelf wie ik ten diepste ben. Hoewel mijn leven er aan de buitenkant voor anderen heerlijk uitzag, met vrijheid, reizen en leuke mensen om me heen, had ik ook behoefte aan rust, natuur en tijd met mezelf. Na retreats met veel verschillende groepen en mensen was het vaak heel dubbel. Het was even wennen om weer alleen te zijn, maar er was een nog grotere behoefte aan verstilling en weer meer de verbinding met mijzelf te voelen.

Familielijn en innerlijk kind werk

Alleen zijn en eenzaamheid, of het gevoel van je alleen voelen, heb ik ervaren als verschillende concepten. Echter, soms kon ik geen duidelijk onderscheid meer maken tussen deze begrippen. Ik kon genieten van het alleen zijn, maar ik kon me soms met vlagen ook diep eenzaam voelen, tot in mijn tenen en diep in mijn onderbuik voelbaar. Goedbedoelde adviezen over daten en relaties, voelde op dat moment niet passend voor mij, omdat ik voelde dat het als een opvulling van de innerlijke leegte zou zijn.

“Feel the feelings.”

Hoe ondragelijk soms ook, ik ging er in en doorheen. Die intense leegte, in mijn onderbuik en dan huilde ik tranen met tuiten. Als een klein meisje dat het even niet meer weet waar ze het zoeken moest. Het voelde de laatste jaren soms niet eens van mij, waar kwam dit vandaan? Dat vroeger vaak weggerationaliseerd met de woorden: “logisch met wat er allemaal in je leven afgespeeld heeft.”

“The only way out is through.”

Onlangs bracht een van de familieopstellingen die ik deed en waarin mijn vrouwenlijn werd opgesteld, veel inzicht. Het diepe gevoel van eenzaamheid werd opgesteld en het werd pijnlijk zichtbaar hoe de vrouwen voor mij, mijn oma en overgroot oma, zich voelden en wat zij meegemaakt hebben. Deze inzichten, samen met de eerder verkregen informatie van mijn moeder, zorgden ervoor dat de puzzelstukjes op hun plaats vielen. De maanden daarna ervoer ik verzachting in de scherpe randjes, van het gevoel van wat ik dacht bij het leven te horen. Ik vind het elke keer weer zo bijzonder wat er tijdens systemisch werk gebeurt. De personen die voor mij als representant werden opgesteld als mijn oma en overgroot oma, voelden letterlijk dit diepe gevoel van eenzaamheid en verdriet door wat zij vroeger hebben meegemaakt maar niet konden doorvoelen en verwerken. Op deze manier kan je helend werk verrichten tot wel 7 generaties terug, door het zichtbaar te maken en het te doorvoelen, begint de energie voelbaar weer te stromen. Ik voel me nu lichter en er is beweging in een onderstroom wat voelbaar is na een periode van soms intense onverklaarbare vermoeidheid en leegte. Er is beweging ontstaan in mijn vrouwelijke familielijn door de niet gevoelde en verwerkte gevoelens ruimte te geven. Dit heeft tevens voor meerdere waardevolle gesprekken en contactmomenten gezorgd met mijn ouders en tante.

Als ik terugkijk, besef ik dat al deze ervaringen nodig waren om te zijn wie ik nu ben. Ik kan er met dankbaarheid op terugkijken. Hoewel het niet altijd even prettig was en vaak ook pijnlijk, is het mijn persoonlijke pad. Ik geloof dat het verkrijgen van inzicht en het doorbreken van patronen niet alleen voor mijzelf belangrijk is, maar ook voor mijn familiesysteem en het collectieve systeem. Een tweede en tevens ook mijn meest intense opstelling tot nu toe later dit jaar, bracht meer inzicht op een diepere laag, wat een prachtig gevolg was van de vorige. Ik blijf het magisch vinden, dit leven….

“Make room for life in your life.”

Mijn ‘journey’ houdt hier niet op en voel dat innerlijk werk nooit echt helemaal klaar is. Daar waar ik voel dat mijn ziel dit nodig heeft en naar toe getrokken wordt, blijf ik voelen: “Waarom ben ik hier?” en “Wat wil ik ervaren?” Als kind al had ik het verlangen het leven ten volle te ervaren. Mijn vader quote nummers van Queen voor mij, zoals
‘I want it all and I want it now’ en :

“I want to break free”

Ik geloof in het ervaren van het leven zelf, mijn grootste leermeester. Dit vraagt om ook je schaduw te kennen en hier je licht op te schijnen. Dat je je juist daardoor vrijer kan voelen, de ruimte om te zijn wie je in essentie bent.